از وقتی که به برکت وجود کرونا از کله سحر بیدارم سر و صدای اول صبح کفترها و گنجشکهارو بیشتر میشنوم. راستی که چقدر قشنگه صداهاشون. یاد قدیما افتادم که روی وبلاگامون آهنگ میذاشتیم، الآن دلم خواست یهو صدای گنجشک بذارم رو وبلاگم تا شماهم کیف کنین از شنیدنش. القصه قرار بود که بیشتر بیام. ولی خب سر خودمو خیلی شلوغ کردم، دیدم تو این اوضاع نمیشه بیکار موند کلی کار تولید محتوی و کلاس آنلاین و ازین چیزا مرتبط با فسقلیهای زمین ریختم رو سرم.

سلام . خب بالاخره تصمیم گرفتم از یه جایی شروع کنم به نوشتن . به هر حال نوشتن بهتر از ننوشته.

سلام . سلام به همه اونایی که هنوزم یادشونه قدیم تر ها اینجا چه برو و بیایی داشت . البته اول از همه سلام به بهزاد عزیز که امروز دیدم هنوز منو یادشه. امیداوارم که هر جا هستی و در هر حالی که هستی خوب باشی و خوشبخت و شاد دوست خوبم . خب راستش فکر نمیکنم هیچ جایی پیدا بشه که به اندازه این جا بتونم راحت حرفامو بزنم. هیچ جایی نیست که انقدر ازش خاطره خوب داشته باشم که دلم نیاد پاکش کنم. خیلی حرفا هست که هیچ جایی نمیشه زد.

سلام . سلامی به گرمای همین شوفاژ کنار دستم که مثل یه پرنده بی پناه بهش چسبیدم تا گرم بشم . امیدوارم که روزهای همگیتون پر باشه از حسهای قشنگ بارونی و گرم . یه عالمه حرف دارم . به اندازه تمام روزهایی که به خودم قول میدم بیام و اینجا بنویسم اما نمیام . نه اینکه نخوام . نه اینکه وقت نکنم . شاید گاهی فکر میکنم اصلا دلیلی نداره که بخوام بنویسمشون . اما هر وقت که میام اینجا و شروع میکنم به تایپ کردن دیگه نمیخوام برم بیرون .

سلام . این متن رو همین الآن تو وبلاگ یکی از قدیمی های وبلاگ نویس نوشتم و دیدم بد نیست اینجا بنویسم تا یادم بمونه . دقیقا همونو کپی میکنم . "آره یادش بخیر، یه زمانی همه بودن و زندگیمون با این دنیای رنگارنگ مجازی پررنگ میشد. اما یه وقتایی هست که آدم میبینه زیادی از دنیای واقعی دور شده . اونوقته که باید بیخیال وبلاگش بشه و برگرده به دنیای واقعیش . دنیای مجازی خیلی بهتره . اما ما تو یه دنیای دیگه هستیم و باید اونو درست ببینیم و درستش کنیم .